Juni 2015.

En dan bedoel ik niet goede marathon duiven in aanleg, want ik ga ervan uit dat je weet waar de goeden zitten. We kunnen allemaal een uitslag lezen en bijna alle uitslagen zijn wel ergens (gratis) te vinden. D.m.v. enkele goede reportages en hokbezoeken, heb je een indruk van duiven en melker en kun je vergelijken of die duiven en die melker passen bij je ambities. Omdat je ondertussen geleerd hebt, kun je onderscheid maken tussen handelaren en echte liefhebbers. Ook merk je dat er mensen tussen zitten, die een ander vooruit willen helpen. Daar komt bij, dat je  ook niet altijd voor een dubbeltje op de eerste rang wilt zitten. Nee……..die genetische aanleg zit wel goed. Je hebt je goed georiënteerd en je bent op verschillende vertrouwde adressen aan basismateriaal gekomen, dat de toets der kritiek kan weerstaan. Afhankelijk van je beurs en je tijd besluit je ze te gaan opleren of ze op het kweekhok te zetten. Als het kwekers worden is het makkelijk. Je kweekt er flink van en als er goeie uitkomen, heb je goede kwekers. Anders niet! Een beetje geduld, ook afhankelijk van de ruimte die je hebt, is prima. Maar als er na 2 a 3 jaar niets uit loopt wat je aan staat en presteert, is geduld dodelijk!!

Regelmatig hoor je over mensen die “meer snelheid” in hun fondduiven willen fokken. Er zijn er die slagen. We kennen allemaal de ” van Loon impuls” bij Jos Pepping. Als het lukt heb je meteen een straatlengte voorsprong. Maar hoe vaak lukt het? Liever zou ik enkele goede overnachtduiven met elkaar kruisen………….. of meeliften op het geslaagde “snelheidskruisingsexpiriment” van anderen. Want als iemand anders het heeft weten vast te leggen, dan kan het ook doorzetten bij jou.

Oké, we laten de kweek, hoe interessant ook, even voor wat hij is. Nu komen we eigenlijk op het punt waar ik naar toe wil. Je hebt een hokje met 30 tot 50 jongen en dat moeten goede fondduiven worden. Wat ga je nu doen? Voorop staat dat ze gezond moeten blijven, want anders kun je ze niet opleren en spelen. En als je dat niet doet, zullen ze hun mogelijke talenten niet ontwikkelen en wordt het al een stuk moelijker. Duiven met supermooie stambomen zijn nog geen goede marathonduiven. Hoe nu verder? Er zijn verschillende wegen die naar Rome leiden. De één zegt zijn jongen nooit op te leren en slechts op de natour enkele keren in te korven. Weer een ander zegt dat fondduiven trager ontwikkelen en tijd nodig hebben. En dat je veel geduld moet hebben. Ze worden dan ook pas als jaarling voor het eerst gespeeld. Ook zijn er die zeggen ze helemaal niet op te leren. Weer anderen, en zeker niet de minsten, richten ze goed af, spelen ze als jong een keer of tien en zeker tot en met het eindstation en als jaarling elke week de mand in, plus twee overnachtvluchten. Op deze manier klaargestoomd en overeind gebleven, zou je kunnen zeggen dat ze klaar zijn als er per duif ongeveer 30 euro aan vrachtkosten zijn betaald. Voordeel van deze methode is, dat je geen verstand hoeft te hebben van selectie. Je houdt bijna nooit te veel over. Die laatste “no nonsens” methode heeft verreweg mijn sympathie. Een twee jarige uit deze school , is, mits gemotiveerd en in topvorm gespeeld, altijd een goede kandidaat. Ik denk dat een jonge marathonduif met ervaring door de bank genomen de vroege prijzen wint .We hebben het dan over de drachten tot st.Vincent. De enkele keren dat ik duiven jonger dan drie jaar op deze vlucht van 1225km speelde, liepen slecht af.

Die “no nonsensmethode “volg ik niet meer. De reden daarvoor is, dat ik niet zo’n goede duivenmelker ben. Feitelijk kan ik het er gewoon niet bij hebben, met die jongen spelen midden in het fond seizoen. Dan ben ik te gericht op de oude vliegduiven, dus moeten die jongen maar wachten tot rustiger tijden aanbreken.