Wat is er mooi aan Daphne Schippers? “Nou alles, zou ik zeggen”! `Nee hoor, niets`zegt de jurie van `the Voice of Holland` Ze kan niet zingen en ze kan niet dansen en dus valt ze af.

De enige dansen die ze wel beheerst duren 100 of 200 meter lang. En dan verslaat ze iedereen.

Als de omstandigheden wijzigen en er komen loopsters in de baan, die sneller zijn, dan valt ze weer af. En als ze daar niet tegen kan, verdwijnt ze voorgoed van het toneel. Ja, dat doet ze! Met al haar talenten!

En als ze er wèl tegen kan, dan vecht ze zich terug en wordt ze beter dan de rest. In ieder geval blijft ze bij de top. Dat wil zeggen, als ze bereid is de rest van haar leven,  de tijd dus, die nog komen moet, in de schaduw te zetten van het presteren op dit moment.

Marges.

En wat zijn nu de marges? Waar praten we over? Wat is nou goed en wat is slecht? Een geroutineerd atletiek verslaggever zal roepen dat Daphne met een straatlengte verschil wordt verslagen door de Amerikaanse hupeldepup. Een toevallige toeschouwer zal zeggen: `nou dat was een snel groepje dames, daar op die 200 meter`. Zie je wel... de omstandigheden en de eisen bepalen veel. Heel veel. En de marges zijn klein, ook bij onze duiven. En dat is voor ons duivenmelkers nog wel eens moeilijk te verteren. We willen graag topmelker zijn. Als we ergens komen willen we de beste zijn en de goeden eruit pikken. En omdat dat zo verrekte moeilijk is,  zoeken  we steun in waarheden die we zelf creëren .

De coach moet steunen, faciliteren, de weg wijzen en aansluiting zoeken bij zijn pupil. De coach heeft zijn selectie al gedaan toen hij besloot met bijvoorbeeld Daphne verder te gaan. De coach weet en doet op gebied van selectie verder niets. Hij heeft vertrouwen in zijn pupil en doet er alles aan de omstandigheden positief te beïnvloeden. We moeten dus slaaf zijn van onze duiven. Op diezelfde manier!

Ik ken een hele slimme en begaafde melker, die ver onder de maat presteert omdat hij niet bereid is in te leveren op zijn gewoonte om vier keer per jaar op vakantie te gaan. Hij weet het en is tevreden met zijn prijzen en zeer tevreden met zijn vakanties.

Kenners.

Neem nu het wijd verbreide misverstand dat goede duiven altijd zachte en soepele pluimen hebben. Hoezo misverstand? Hoor ik u al zeggen. Dat is toch gewoon zo ? Meestal is dat ook wel zo, maar het probleem zit hem in de verdere redenatie. In onze onmacht draaien we deze waarheid om en zeggen we dat duiven met harde en stugge pluimen nooit goeden  kunnen zijn. Die moeten eruit! En zo komen we in een moeras van waarheden en onwaarheden, waarin het gemakkelijk is te verzuipen. En dit gebeurt, omdat het zo verrekte moeilijk is om de goede of de slechte eruit te pikken. Als al die kenners gelijk hebben met hun uiterlijke kwaliteiten van topduiven, dan horen ze allemaal kampioen te zijn. En niet zo´n beetje, nee ze horen er met kop en schouders bovenuit te steken, want zij kunnen iets wat niemand kan- een goede van een slechte onderscheiden-. En we weten allemaal, dat het zo niet  gaat.

Spelers.

Let nu maar niet op de kenners, maar kijk naar de spelers. Hard spelen daar draait het om. Noteren en wegschrijven. Op eigen hok zoveel mogelijk data verzamelen en daarna keihard selecteren tot je er beroerd van wordt. Rekening houden met de omstandigheden en een lijn trekken; doelen of eisen stellen en daarnaar handelen. Hoe sneller je dit onaangename werk achter je laat, hoe leuker je hobby wordt, want je werkt dan met duiven die het kunnen. Goede duiven zijn altijd mooie duiven. Zoveel mogelijk en zo snel mogelijk alles noteren en opslaan. Volgens mij zijn we beter af, door alle nutteloze kennis te vergeten en te focussen op de eisen, de prestaties en de omstandigheden. Nog voor de kampioenschappen bekend zijn moeten we al weten wie de besten zijn. Daarnaast is er nog een groepje met het voordeel van de twijfel ..........en verder niet.

Als je mee wil doen met de besten is duivensport bikkelhard. Er bestaan geen excuses. Als je niet hard genoeg vliegt, dan doe je iets niet goed. Het ligt dus aan jezelf! Als je tevreden bent is er niets aan de hand. Dan ben je blij en gelukkig met je presteren.

Wie doet je wat?

©Ton v.d. Walle. Beerta.