Nee.... zo bedoel ik het niet; maar als je zo "out of the box"  kan en wil denken, kom je tot nieuwe inzichten en ideeën die wel eens wat anders op kunnen leveren dan steeds meer van hetzelfde.

Het is nu al bijna 20 jaar, dat ik onafgebroken hetzelfde doe. En dat is voor mij eigenlijk wel uniek.

Alweer geruime tijd bezig met nestduiven  op de grote fond  Daar valt veel over te vertellen en veel over te leren. In mijn fanatieke tijd wilde ik alles weten en wist ik ook veel. Ik wist bijvoorbeeld hoe het wel en hoe het niet moest en handelde daarnaar. Zaken als planning, training en systematiek waren nogal directief.

Graag wil ik het eens met jullie hebben over mijn ”Theelen probleem”.

Deze week was er een inloopavond van afdeling 10 met het doel: meningen en opvattingen van de leden over het  concept Nationaalvliegprogramma  van de NPO te inventariseren en een reactie namens afdeling 10 te formeren.

Na een pittig voorseizoen, komend weekend weer een nieuwe start van het echte werk.

Als nestspeler deel ik mijn vliegers per seizoen altijd in drie  of vier ploegen in. Die ploegen worden aangeduid met letters. Normaal gesproken kan iedere ploeg 2 keer mee en dan is het klaar. Een derde keer mee gebeurt bij mij sporadisch en dan is er iets bijzonders. Het is handig om de aanduiding van elke ploeg op de nestkast zichtbaar te maken.  Dan kun je ter plekke adequaat reageren. Vroeger deed ik dat met viltstift op het berkentriplex plaatje waarmee elk broedhok gedeeltelijk wordt afgeschermd. Duiven houden net als wij, van een beetje privacy.

Zoals iedereen weet is het poulen in de duivensport met de introductie van het ECS sterk afgenomen. Zelf heb ik de laatste 15 jaar ook niet of nauwelijks meer gepouled. Belangrijkste reden voor mij is  dat  ik met het elektronisch poulen veel fouten maak. En dat is niet alleen vervelend, het kost ook geld. Tegen de tijd dat ik het  weer een beetje onder de knie heb is het seizoen voorbij en dan duurt het een jaar voor  ik het opnieuw moet doen en ben ik het al weer kwijt. 

Toeval bestaat niet….                                                  Onlangs heb ik me ingeschreven voor een online cursus “kort verhaal schrijven”. Dit verhaaltje is daarvan het bewijs.                                                                  Toen ik het  mijn vrouw, die thuis zat te werken, vertelde, zei ze: ’leuk ’en gaf me de VPRO gids waarin  verschillende korte schrijfsels stonden.  Een ervan  was van A.L Snijders in de rubriek mosterd.                       Snijders, die we kennen als de meester van het ZKV (zeer kort verhaal),  heb ik een keer op T.V. gezien.      Hij is me bijgebleven als iemand die  ontspannen en heel rustig, op een dromerige manier,  de meest normale dingen zei,  die, als je er goed over nadenkt, inderdaad heel eenvoudig en normaal blijken te zijn.  Zo simpel zelfs, dat ze eigenlijk niet genoemd hadden hoeven  worden. Op een of andere manier lijkt hij nooit zelf niet aan dat nadenken toe te komen en gaat hij rustig verder.                                                                          In de column in de gids, heeft hij het  over tactiele gevoeligheid . Hij vertelt dat hij vroeger in Haarlem incunabelen heeft bestudeerd.  Incunabelen is een verzamelwoord voor de eerste boekdrukkunst met losse letters. Vaak gaat het hier om zeer oude en kwetsbare boeken die meestal niet met de hand mogen worden aangeraakt.                                                    Een vriend van hem, die specialist is op dit gebied, stelt dat kwetsbare boeken niet met stoffen hand- schoentjes mogen worden aangeraakt omdat de tactiele gevoeligheid van de handen dan een stuk minder is en daardoor de kans op beschadigen veel groter. Gewoon de handen wassen volstaat!

Er zijn vele typen duivinnen en het is geen geheim dat het zwakke geslacht als wedstrijdduif op de grote fond vaak  best presteert.

Vanmorgen de ruiten van het kweekhok schoongemaakt.

Nestspel als systeem voor de grote fond, moet eigenlijk een beetje bij je passen!