Het is nu al bijna 20 jaar, dat ik onafgebroken hetzelfde doe. En dat is voor mij eigenlijk wel uniek.
Ach, jullie weten wel hoe dat gaat: je begint met jonge duiven en het jaar erop speel je vitesse/midfond en je maakt al bijna geen keuze meer tussen nestspel of weduwschap, want nestspel is voor oude mannen; en later kies je tussen spel met doffers en/of duivinnen en weer een poosje later wordt je of jongeduiven-specialist of je gaat je richten op de Eendaagse fond en/of het marathonspel. En dan ben je gauw 20 jaar verder.
Na een pauze van 5 jaar begon ik in 2003 opnieuw, om er na 2 jaar achter te komen dat het spel op de Marathon mijn toekomst zou gaan worden.
In de zomer van 2006 werd begonnen met de aanschaf van zomerjongen voor de Marathon. Meer specifiek, de overnachtvluchten met middaglossing. Het nestspel was voor mij geen keuze, maar een oude voorliefde die ik overhield aan het spel op de Duitslandvluchten zoals Helmstedt, Hof, en vooral ook München. Deze vluchten kwamen altijd net na het hoogseizoen en werden door mij met op punt gestelde duivinnen (maar ook wel met doffers) op nest gespeeld. En dat ging meer dan goed. Die duivinnen waren weduwen, die tijdens het seizoen zeer goed verzorgd werden en die speciaal voor bepaalde vluchten werden gekoppeld en getraind.
Zo ben ik voor de marathon ook aan het nestspel "blijven hangen".
Dit heeft er toe geleid dat ik nu al bijna 20 jaar hetzelfde doe. De mooie successen van Gerard Koopman hebben me wel eens bijna doen zwichten
voor het ploegenspel met de weduwen maar uiteindelijk heb ik dat nooit aangedurfd. Onze situaties en uitgangsposities waren te verschillend.
Van systeem veranderen: daar moet je niet te licht over denken. Voor mij was voor mij een brug te ver. Ik ging door op de ingeslagen weg. En dat is ook mooi! Je bouwt iets op, je laat het groeien en je gaat het perfectioneren en zo kom je bij duivenmelken.
Duivenmelken is leuk met anderen, maar voor mij is het vooral een vrij solistische bezigheid. Ik kan zo maar een uur of wat tussen de duiven en/of achter de computer zitten te kijken en vergelijken en dromen, om soms, maar ook heel vaak niet, tot briljante ideeën te komen. En dat is bij mij vooral als het seizoen voorbij is.
(Dit jaar was dat direct na Bergerac rond 1 augustus. De jongen zijn niet gespeeld, maar alleen afgericht. Goed afgericht!)
Je zit tussen de kwekers of de jongen en je laat de jaren en de generaties duiven en de prestaties de revue passeren. Af en toe moet je dingen checken op de computer om het scherp te houden Je krijgt het gevoel van: "Ja, dit zijn mijn duiven en dat kunnen ze. Er bekruipt je een gevoel van trots en blijheid.
Nu is het zaak om die stijgende trend bij te houden en ook zelf als melker mee te evolueren en niet weg te zakken in die grijze stofjas. Zonder goede melker geen goede duiven en geen goede plannen en dus ook geen goede prestaties. Goede prestaties zijn nodig voor de motivatie van de melker. Voor mij kan dit alleen maar door naast het duivenspel veel andere leuke dingen te doen en door regelmatig bezig te zijn met duivenmelken,
Reactie plaatsen
Reacties